Dönüş

Sayılarla oynamaya döndüm hiç sevemediğim şehrin uyukladığım sınıflarına.

"Alışmak sevmekten daha zor geliyor"un melodisiyle kalbim atarken; sözleriyle nefes alıyordum sanki.

Soranlara cevabım "İdare eder".

Ama facede o videodaki gibi bağrıyor içim "İdare edemem anne. İdare edemem"

Ah annem gel dese, babamında bir atı olsa alsa beni götürse...

"O kadar umut lafları ettin bu ne şimdi?"leri duyar gibiyim.

Çok meşhur bir laf vardır: Dediğimi yap, yaptığımı yapma :)

İnan okuyucum göksel "Depresyondayım" dese de ben değilim.
 Ya bu yazdıklarım mı?

Bunlar sadece gerçekler.

Benim bildiğim, hep de söylediğim.

Peki ya asıl söylemeyi sevdiğim Şebnem'in bir şarkısından "Benim umudum var, beniiim umudum" :)

Anladığınız üzere bu dönüşüm hepsinden zor oldu. Harekete bir saat kala hazırlanmaya başladım falan.

Çünkü toplu bir bavul gitme durumunu kesinleştiriyordu gözümde.

Ben hala "kal bu gece"yi beklerken hızla akıp giden saatin tık tıkları "git" diyordu, "gideceksen bakleme".

Farklı değildim elbette bir elinde bileti gideceklerden.

Alacağın olsun memleketim; bana "gitme, kal" diyemedin....

'Yolların efendisiyim, yolcuların tercihiyim' bir otobüs, asılan bir muavin, horlayan bir koltuk komşusu, ısrarla üzerimde yatan arkadaşım ve uyuyamayan bir ben.

Öyle bir geçmez zaman ki...

***

Ben kendimi bildim bileli yürüdüğüm yol benimdi; rahattı, 'seni bırakayım'lar vardı, ağır yemeklerden sonra 'yürüyüşe çıkalımlar', gittiğin yerden istediğin saatte dönmeler çünkü son araba diye bir şey olmazdı.

Büyük şehirlerin toplu dertleri.

Yine de terminal otobüslerinin asabi abileriyle kavga eden olmadığın, sen durakta el kol sallarken bırakıp giden tıka basa dolu otobüsün arkasından bakmadığın, kök salıp kendini "bekledim de gelmedin, hiç mi beni sevmedin"i bir hareketli demir yığınına söylerken bulmadığın, son seferin saatinin tavuklara göre ayarlandığını öğrenmediğin zamanlarda sevebilirdin toplu taşımacılığı.

***

Dün tatilimi bitirip geldiğimde eski-yeni derslere girip, bizimkilerle 'ayrıyken neler yaptık'ı konuşurken; taşınmanın sıkıntısıyla 3 dönemlik evime ev arkadaşlarıma elveda derken; otobüslerini anlattığım bu şehre keşke sana alışabilseydim dedim, sevmem gerekmez.
Bu koşuşturmaca bana boş gelmezdi.

Sadece alışabilseydim daha kolaylaşırdı hey şey.