Bana Bir Şey Söyle

Gecenin bir vakti sen uykudasın ve ben düşünüyorum

İstiyorum ki bana bir şey söyle

Düşünmememi sağlayacak bir şey

Ya en basitinden geçecek de istiyorum

Ya da işte bilmiyorum

Uykudayken ulaşılabilir görünüyorsun, savunmasız.

Uyanıkken sanki birbirimizin kapsama alanı dışındayız, her haltı savunmaya geçen sen beni savunmasız bırakıyorsun.

Keşke demeyelim demiştin.

Bitmeseydi ne olurdu diye düşünmeyelim

Şimdi ben de keşke dememek istiyorum, keşke dönmemiş olsaydım gibi

Affetmemiş olsaydım başka hayatlarda daha mı mutlu olurduk ikimizde?

Bir şey söyle istiyorum

Ve asla keşke olmasın içinde.

Resmen o bütün gün sevgilisini konuşan sonra da yetmezmiş bloğunu dolduran kızlardan oldum şimdi bende işte...
Ama gündüzleri sessizliği bürünen senden geceleri uykunda bile bir horultudur olsun gelmeyince tuşlarımın seslerine emanet ettim kulaklarımı.


Aslında her şey normal gidiyor.
Bana affettim diye iyi davrandığın anları saymazsak.
Ben eskisi gibi kendin ol istiyorum, böyle yapma.
İyi zamanlarımızdaki gibi olsun her şey.
O zamanlardan kalma bir şey de birbirimize bakışlarımız.
Kendimi gördüğüm gözlerinde duygularımın yansımasını da görebilmem devam et diyen zaten.
Vay be, biz neler atlattık.
Ama neden her bunu söylediğim de 'atlattık mı acaba?' yı düşünüyorum ben?
Neden farklıyım, farklısın, farklı?
Ve sen neden 'her şey yolunda işte' ninnisiyle uyuyorsun?


'Neden eskisi gibi olmuyor, olamıyor?'un cevabını bulsam bende uykunun dibine vurabilirim belki.


Senden vazgeçmedim ben hiç, ama sen kendinden vazgeçeli biz bu haldeyiz belki de.


Güvenimi ayrıldığım zaman bile değil; bana daha yeni -ben- cümlesi kurduğun an bitiren sen bizden de vazgeçtin, kendinden sonra.


Zor bi dönemden geçiyorum; okul, iş derken karışan hayatımda bir de hayallerime el sallıyorum, destek ol bekliyorum, sense -ben- derdindesin.


Şimdi tüm gömemediklerimiz yüzünden -biz-i gömüyoruz yavaş yavaş.
Başımız sağ olsun sevgilim.


Bana bir şey söyleyebil artık.
Ve bu 'merhumu nasıl bilirdiniz' olmasın