'mini mini bir kuş konmuştu...'

Elini üstüne siliyordu.
"Napıyorsun?" dedi kız gülerek.
"Terden..." diye söylendi, diğer elinde de kızın ona henüz verdiği çiçekleri tutuyordu.
Başlangıcı belirsiz bi alışkanlıktı bu, her buluşmaya kız çiçekle gelirdi o da çikolatalarla, bilirdi ki bir tanesi kıza asla yetmezdi.
Yan gülümseyişiyle birlikte edeceği sitemin etkisini azaltan o bakışları vardı yüzünde.
"Biliyorum, sevmezsin terli elleri sen!"
Beraber girecekleri ilk yazdı ve küresel ısınma ilk diye onlara bi kıyak yapmış değildi.
"Önemli değil" dedi kız, "Seni bana hissettiren her şeyi sevebilirim, ne olursa olsun."

Bilmiyordu, mutluydu.

Sonsuzluğa uzanan yer ve zamanda hep bu eli tutacağını düşünmüştü.

Şimdi baktığında başka bir eli tutarken o ele, tanıdık bir şeyler gördü yine başka bir çift göze bakan gözlerinde.
Bakışlarındaki sıcaklığı farketti, şaşırarak.
Geçmişte içini ısıtan o sıcaklığın şimdi kalbini buza çevirdiğini hissetti.
Kış bile olsa küresel ısınma yine istisnasız olandı; içindeki soğuğu arttırırcasına bir rüzgar vurdu saçlarına.
Karşısındaki iki beden daha da sokulunca birbirine, boştaki ellerini üzerine silen o oldu bu sefer; önceki dokunuşlardan iz bırakmamacasına.

***

Çocukluğumuzda tanıştığımız o kuştu belki de aşk.
Kalbimizden bir pencere açıp bin bir umutla içeri aldığımız an bırakıp gidendi.
'... pır pır ederken canlandı, ellerim bak boş kaldı.'